آنچه در مورد ADHD در طول یا بعد از بارداری باید بدانید

تاکنون هیچ مدرکی مبنی بر اینکه بارداری می تواند باعث شروع ADHD شود وجود ندارد.

اما، برخی از افرادی که قبلاً ADHD دارند ممکن است در این مدت تشخیص رسمی بیشتری دریافت کنند.

از آنجایی که علائمی مانند بی توجهی، اضطراب یا فراموشی ممکن است در طول سه ماهه اول یا بعد از بارداری تشدید شود، افراد ممکن است احتمال بیشتری داشته باشند. آنها را به یک متخصص مراقبت های بهداشتی معرفی کنید و در نتیجه تشخیص دهید.

اگر شما تشخیص ADHD دریافت نکرده اید، اما احساس می کنید ممکن است علائمی را تجربه کنید، چند چیز وجود دارد که باید مراقب آنها بود.

تحقیق نشان می دهد که علائم حواس پرتی ممکن است در دوران بارداری برجسته تر باشد. این ممکن است مانند افزایش فراموشی، مشکل در تمرکز، یا چالش در انجام کارها به نظر برسد.

وقتی سطح استروژن پس از تولد دوباره کاهش می‌یابد، سطح دوپامین نیز کاهش می‌یابد، که می‌تواند منجر به افزایش علائم افسردگی، مانند خلق و خوی ضعیف یا عزت نفس ضعیف

به خاطر داشته باشید که بارداری و زایمان می تواند استرس زا باشد، حتی بدون هیچ گونه عارضه اضافی. غیرعادی نیست که این دوره ها با تغییراتی در عملکرد ذهنی شما همراه باشد.

صرف نظر از اینکه علائم شما با ADHD مرتبط است یا خیر، در نظر داشته باشید که آنها را با تیم مراقبت خود مطرح کنید. آنها می توانند با شما همکاری کنند تا تشخیص دهند یا به سادگی به شما در ایجاد راهبردهای مقابله ای جدید کمک کنند.

اگرچه ADHD معمولاً در دوران کودکی شروع می‌شود، اما افراد بیشتری در بزرگسالی تشخیص داده می‌شوند. این امر به ویژه در مورد زنانی صادق است که احتمال کمتر تشخیص در کودکی به دلیل سوگیری جنسیتی و عوامل دیگر.

اگر فکر می کنید ممکن است علائم ADHD را تجربه کنید، با پزشک مراقبت های اولیه خود صحبت کنید. آنها می توانند ارزیابی اولیه را بر اساس علائم و سابقه پزشکی شما انجام دهند. بسته به ارزیابی آنها، ممکن است شما را برای پیگیری به یک متخصص سلامت روان ارجاع دهند.

یک متخصص سلامت روان احتمالاً علائم شما را با استفاده از مقیاس‌های رتبه‌بندی رفتار مختلف ارزیابی می‌کند. مانند مقیاس ارزیابی علائم اختلال کمبود توجه قهوه ای (BADDS) برای بزرگسالان یا مقیاس خودگزارشی ADHD بزرگسالان (ASRS v1.1)

درباره فرآیند تشخیص ADHD در بزرگسالی بیشتر بخوانید.

ADHD معمولاً با دارو درمان می‌شود، مانند سولفات آمفتامین (آدرال) یا متیل فنیدات (ریتالین). دارو اغلب در کنار رفتار درمانی استفاده می شود.

اما مصرف این داروها در اوایل بارداری مرتبط است با افزایش خطر برخی از نقایص مادرزادی، از جمله:

• گاستروشیز (نقص نادر مادرزادی که باعث بیرون زدگی اندام ها از بدن می شود)
• omphalocele
• کمبود عرضی اندام

خطر نقایص مادرزادی ناشی از داروهای ADHD هنوز بسیار کم است. همچنین کارشناسان همچنان در تلاش هستند تا خطرات مصرف داروهای ADHD در دوران بارداری یا شیردهی را به طور کامل درک کنند.

یک بررسی 2021 اشاره می کند که پزشکان نباید لزوماً به بیماران باردار یا شیرده با ADHD متوسط ​​تا شدید توصیه کنید که داروی خود را قطع کنند.

اگر تشخیص ADHD دریافت کردید، تیم مراقبت شما می‌تواند رویکردهای درمانی مختلف را برای یافتن یک برنامه ایمن و مؤثر ارزیابی کند.

به خاطر داشته باشید که سلامت شما – نه تنها سلامت فرزندتان – مهم است. اگر در حال حاضر داروی ADHD مصرف می کنید، بدون صحبت با یک متخصص مراقبت های بهداشتی، مصرف آن را قطع نکنید. آنها می توانند به شما کمک کنند تا خطرات ناشی از توقف یا ادامه درمان دارویی را ارزیابی کنید.

با تغییر سطح هورمون در طول و پس از بارداری، ممکن است تغییر در علائم ADHD نیز تجربه کنید.

در سه ماهه اول، ممکن است برای اولین بار علائم بارزتر یا علائم را مشاهده کنید. در طول سه ماهه دوم و سوم، ممکن است متوجه شوید که علائم کاهش می یابد، اما پس از تولد دوباره افزایش می یابد.

همانند بسیاری از نگرانی‌های مربوط به سلامت روان مادران، کارشناسان هنوز چیزهای زیادی در مورد اثرات بارداری بر ADHD دارند. اما از مطرح کردن علائم جدید یا بدتر با تیم مراقبت خود دریغ نکنید. با هم، می توانید برنامه ای برای مدیریت ایمن علائم خود ایجاد کنید.